Το Ελληνικό ζήτημα και…η κολοκυθιά.
Παρακολουθώντας τους«χρησμούς» διεθνών οικονομικών αναλυτών ,επενδυτών και στελεχών μεγάλων τραπεζικών ομίλων ένα είναι το δικό μου συμπέρασμα: μία μαγική λύση στο ελληνικό πρόβλημα δυστυχώς δεν υπάρχει. Ο καθένας δίνει μια δική του ερμηνεία για το πως φτάσαμε ως εδώ και δίνει και μια λύση που τις περισσότερες φορές είναι αντικρουόμενη με κάποιου άλλου αναλυτή ωστόσο όλοι συμφωνούν πως ότι μάθαμε να πράττουμε έως σήμερα πρέπει να το ξεχάσουμε το συντομότερο , η Ελλάδα της αρπαχτής του κολλητού και τις κομματοκρατίας πρεπε να τερματιστεί. Την λύση στο Ελληνικό ζήτημα της κρίσης χρέους άλλοι την ταυτίζουν με το Γερμανικό άλλοι με το Ιρλανδικό και άλλοι με το Αργεντίνικο μοντέλο ,αυτό το παιχνίδι της κολοκυθιάς είναι μεν εκνευριστικό, αλλά μπορεί τουλάχιστον να εξάγει κανείς χρήσιμα συμπεράσματα, από τις εμπειρίες των άλλων. Γιατί εκτός από τις διαφορές τους, οι χρεοκοπίες έχουν και κοινά σημεία.
Το πρώτο συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι όποιο δρόμο και να επέλεγε η Ελλάδα, θα είχε τεράστιο κόστος. Καμία χώρα, όποια τακτική και να ακολούθησε, δεν πέρασε το ποτάμι της χρεοκοπία χωρίς να βραχεί. Πρόσφατα διαβάζαμε για λεηλασίες σουπερμάρκετ στην Αργεντινή, για κατασχέσεις πλοίων του πολεμικού της ναυτικού, για τον πληθωρισμό που καλπάζει. Αντιστοίχως, το «παιδί-θαύμα» της Τρόικας, η Ιρλανδία, υποφέρει ακόμη και τώρα από ανεργία 15%, παρότι η οικονομία της έχει θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης εδώ και δύο χρόνια. Αν μάλιστα οι κάτοικοι της δεν είχαν ως πρώτη γλώσσα τα αγγλικά, γεγονός που διευκόλυνε τη μετανάστευση και απορρόφησε τις πιέσεις στην αγορά εργασίας, το ποσοστό αυτό θα ήταν πολύ μεγαλύτερο. Όσοι λοιπόν σήμερα υπόσχονται στην Ελλάδα μαγικές διεξόδους, χωρίς αίμα και πόνο, είναι είτε ανόητοι , είτε ψεύτες (ενίοτε δύναται να είναι και τα δύο).
Το δεύτερο συμπέρασμα από αυτήν την πρόχειρη έστω σύγκριση των χρεοκοπιών είναι ότι έχει μεγάλη σημασία από τι θέση ξεκινάς. Η πτώση του ΑΕΠ στην Ιρλανδία μεταξύ 2007 και 2010 ήταν 20%, σχεδόν όσο και στην Ελλάδα σήμερα. Όμως η Ιρλανδία ήταν μια ανταγωνιστική και πλούσια οικονομία, που ξεκίνησε από έλλειμμα 0% και αμελητέο χρέος. Το δικό μας καράβι μπήκε στη θύελλα βεβαρημένο με 15,6% έλλειμμα και 120% του ΑΕΠ χρέος. Αντιλαμβάνεται κανείς ότι η προσπάθεια που κλήθηκαν να καταβάλλουν οι δύο χώρες ήταν διαφορετικής τάξης μεγέθους. Ίσως το τίμημα που πληρώσαμε για την ανευθυνότητα μας την εποχή των «παχιών αγελάδων» να γίνει παγκόσμιο παράδειγμα κακοδιαχείρισης και ανεύθυνης άσκησης οικονομικής πολιτικής για το μέλλον των εθνών.
Το τρίτο συμπέρασμα είναι ότι έχει μεγάλη σημασία πως διαχειρίζεται κανείς τα διαθέσιμα εργαλεία του, για να περισώσει ότι μπορεί από το ναυάγιο της χρεοκοπίας. Εμείς είμαστε η μοναδική περίπτωση χώρας που καταφέραμε να μετατρέψουμε τα πλεονεκτήματά μας σε μειονεκτήματα. Διατηρήσαμε σκληρό νόμισμα, αλλά δεν εξαλείψαμε τον συναλλαγματικό κίνδυνο, λόγω της διαρκούς αβεβαιότητας για το αν θα μείνουμε ή θα φύγουμε από το ευρώ. Στη συνέχεια με τα κλεισίματα λιμανιών και αεροδρομίων και τους πυρπολισμούς της Αθήνας, καταφέραμε καίριο πλήγμα στη βασική πηγή εσόδων για την οικονομία μας, τον τουρισμό. Φαντάζομαι ότι το αντίστοιχο σε άλλες χώρες θα ήταν, σε ένδειξη αγανάκτησης για την κρίση, οι πολίτες της Αργεντινής να κάψουν τις φυτείες της σόγιας και να κόψουν το ποδόσφαιρο τους και οι Ιρλανδοί να πυροβολήσουν τις αγελάδες τους και να διώξουν τις εταιρείες υψηλής τεχνολογίας.
Καταλήγοντας θεωρώ πως για να ξεφύγουμε από το σπιράλ του θανάτου δηλαδή μύωση μισθών , ανεργία και ύφεση , πρέπει να αποκτήσουμε την χαμένη μας αυτοπεποίθηση να πιστέψουμε στις δυνάμεις μας και να εκμεταλλευτούμε τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα τον τουρισμό, την ναυτιλία και την πρωτογενή παραγωγή ποιοτικών αγροτικών προϊόντων.
Δυστυχώς όμως, στην χώρα μας «πουλάει» περισσότερο να παίζουμε την κολοκυθιά να δείχνουμε με το δάχτυλο τους άλλους και να φανταζόμαστε δρόμους στρωμένους με ροδοπέταλα που «δεν μας άφησαν να ακολουθήσουμε», παρά να αναλογιζόμαστε τις ευθύνες μας και τα δικά μας λάθη…
ΚΟΡΟΜΗΛΑΣ Δ. ΧΡΗΣΤΟΣ
ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ ,ΜasterΑΝΟΙΚΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΚΥΠΡΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΡΙΤΕΚΝΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ Ν. ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ